Vorige week las je over Marit en haar eerste vergadering met de schoolkrantredactie. Ze kreeg meteen de vraag of ze Eva wilde interviewen voor de nieuwe uitgave. Ook had ze nog een leuk gesprekje met Lily. Zegt het je allemaal niks? Lees dan hier even het hoofdstuk terug. En ben je voor het eerste bij het vervolgverhaal? Kijk dan zeker even hier voor een overzicht met alle hoofdstukken! Vandaag kan je meer lezen over Norah.
‘Hé Norah, kom je theedrinken?’ Rhodé kwam hun kamer in en keek haar verwachtingsvol aan. ‘Je zit hier nu al sinds je uit school bent gekomen en bent alleen beneden gekomen om te eten.’
‘Ja, omdat ik binnenkort toetsen heb,’ antwoordde Norah op mopperige toon. Ze hoorde zelf wel hoe vervelend ze klonk, maar ze was nu eenmaal chagrijnig en ze ging het niet verbergen.
‘Het is goed om af en toe te ontspannen,’ zei Rhodé op belerende toon.
‘Vast,’ verzuchtte Norah. ‘Ik kom zo, even dit afmaken.’
‘Als je er over vijf minuten niet bent, kom ik je naar beneden slepen,’ dreigde haar zus.
‘Ja ja …’ Norah boog zich weer over haar geschiedenisboek. Het lastige van dit vak vond ze dat je nooit zeker wist of je alles goed genoeg kende. Je kon jaartallen uit je hoofd opdreunen, weten wanneer wat gebeurd was en wie erbij betrokken was, maar of je daarmee ook de toets kon maken bleef de vraag. Ze gaf de voorkeur aan talen als Frans, Nederlands en Engels, daar wist je tenminste waar je aan toe was. Toch vond ze geschiedenis altijd wel interessant en ze haalde ook goede cijfers, dus klagen mocht ze niet. Haar gedachten gingen naar de tijd ná de toetsperiode. Ruim zes weken vakantie, Ethan ging dit jaar met haar en haar ouders mee naar Italië, ze had er ongelooflijk veel zin in.
Helaas was het plan om met haar vriendinnen op vakantie te gaan in het water gevallen. Het was ongelooflijk duur om een huisje voor een midweek te huren in de zomervakantie, dus hadden ze het maar uitgesteld tot na hun examens. Als Norah daaraan dacht kreeg ze kriebels in haar buik, nog maar een jaar en dan was haar periode op de middelbare school voorbij. Maar goed, eerst deze toetsweek overleven. Én ervoor zorgen dat Lily en Aron eindelijk verkering kregen. Ze trokken veel met elkaar op, maar bleven maar om elkaar heen draaien. Het sloeg echt helemaal nergens op en het frustreerde Norah enorm. Maar wat kon ze eraan doen?
‘Norah! De vijf minuten zijn voorbij!’ gilde Rhodé naar boven. Met een zucht legde Norah haar pen neer en besloot naar beneden te gaan. Misschien had Rhodé wel gelijk en kon er vandaag geen informatie meer bij, morgen was er weer een dag. Maar wel eentje waarop ze bijna niet kon leren, ze stond per slot van rekening de hele dag in de winkel.
Beneden aangekomen wachtte haar een aangename verrassing, Ethan zat op de bank.
‘Hé, wat doe jij hier?’
‘Wat is dat nu weer voor begroeting?’ vroeg Ethan verongelijkt.
‘Ik had je hier niet verwacht, dat is alles,’ zei Norah, terwijl ze naar haar vriend liep en haar armen om hem heensloeg.
‘Ja ja,’ mopperde hij. ‘Dat zal wel. Ik ga anders wel weer hoor.’
Norah wist dat hij haar plaagde en besloot er niet op in te gaan, ze zou het alleen maar erger maken.
‘Je had toch tot vijf uur college?’
Ethan knikte. ‘Maar ik ben daarna meteen in de trein gestapt, ik miste je zo.’
Rick, Norahs broer, kuchte een paar keer overdreven. ‘Ja hoor, zo kan die wel weer.’
‘Pfft, volgens mij klaagde jij pas dat je Elize heel lang niet gezien had, terwijl ze de avond ervoor nog langs geweest was.’ Norah nam het voor haar vriend op.
‘Echt?’ Elize keek Rick plagend aan. ‘Je mist me dus wel?’
‘Natuurlijk,’ zei Rick met veel gevoel voor drama. ‘En daarom …’ Hij keek Elize even vragend aan en zij gaf hem een kort knikje. In één klap begreep Norah wat er komen ging, ze hadden een trouwdatum gekozen.
‘… heb ik besloten dat ik 24 september met je ga trouwen,’ vervolgde Rick. Zijn stem verraadde weinig emotie, maar Norah zag zijn ogen schitteren. ‘Hopelijk kan je je agenda daarop aanpassen.’
Elize giechelde. ‘Nou, ik zal even kijken of dat wel gaat. Misschien heb ik dan wel een belangrijke vergadering of cursusdag.’
Norah grinnikte. ‘Wat leuk dat jullie eindelijk een datum hebben. Dat werd tijd.’
De anderen waren het roerend met haar eens.
‘O ja, jullie mogen ook komen, tenminste … als je je kunt gedragen.’
‘Oh, dan mag André niet komen,’ grinnikte Lieke en ze gaf haar vriend een duwtje. André grijnsde. ‘Volgens mij bedoel je dat jij niet mag komen op de bruiloft, ik gedraag me prima. Jij daarentegen …’
Norah genoot van het onderlinge geplaag van haar broers en zussen. Het was jammer dat ze niet zo vaak meer allemaal bij elkaar waren. Sinds Abel getrouwd was, zagen ze elkaar eigenlijk alleen met een verjaardag allemaal. En zelfs dan ging het niet op. Maar nu waren ze er wel, waarschijnlijk had Rick dat zo geregeld.
Abel schraapte z’n keel. ‘Eh … wij zijn er uiteraard ook bij,’ en hij wees naar Jaël. ‘Maar houd er wel rekening mee dat Jaël voor twee eet.’
Dat nieuwtje sloeg pas echt in als een bom. Norah had er steeds op gehoopt, maar naarmate het nieuws uitbleef, verwachtte ze het steeds minder. Abel en Jaël waren nu al drie jaar getrouwd.
‘Ben je zwanger?’ vroeg Elize ten overvloede. Jaël knikte en haar hele gezicht straalde.
‘Hoeveel weken?’ wilde Thirza weten.
‘Elf,’ antwoordde Jaël. ‘We durfden het niet eerder te vertellen …’ Er gleed een verdrietige uitdrukking over haar gezicht. ‘Vorig jaar hebben we …’ Haar stem stokte. ‘Drie keer een miskraam gehad. Iedere keer als we op het punt stonden te vertellen dat ik zwanger was ging het mis.’
Norah slikte en was blij dat ze nooit iets had gevraagd over een baby, dat zou het extra moeilijk maken voor Abel en Jaël. Eigenlijk had ze er nooit over nagedacht dat het zo kon lopen. Mensen kregen voortdurend baby’s, maar er was ook een heel andere kant.
‘Maar tot nu toe gaat alles gelukkig goed,’ verzekerde Jaël hen. ‘We hebben vandaag nog een echo gehad, willen jullie ‘m zien?’
Dat wilde iedereen wel en het fotootje ging van hand tot hand. De gesprekken gingen die avond alleen nog maar over bruiloften en baby’s en Norah vergat haar leerwerk voor geschiedenis compleet. Pas toen ze afscheid nam van Ethan dacht ze er weer aan.
‘Succes met je toetsen,’ fluisterde hij, terwijl hij zijn lippen op die van haar drukte. ‘Enne … hoe gaat het eigenlijk met Lily en Aron? Hebben ze al verkering?’
Norah was verbaasd dat hij het vroeg, maar herinnerde zich toen dat ze vorige week haar frustraties bij Ethan geuit had over het feit dat ze nog steeds niet bij elkaar waren. Ze had gedacht dat die twee het wel aandurfden om hun gevoelens naar elkaar uit te spreken, na de confrontatie met Corné.
‘Nog steeds niet,’ verzuchtte ze dramatisch. ‘Ik ga Aron nog een keer appen hoor, dat hij écht werk van haar moet maken.’
‘Niet doen,’ waarschuwde Ethan haar. ‘Dat is voor hem niet leuk.’
‘Maar waarom niet? Toen jij verliefd was op mij wilde je toch ook weten dat ik ook verliefd was op jou?’
‘Dat wist ik wel hoor,’ zei Ethan zelfverzekerd. ‘Je zat zo vaak naar me te kijken tijdens de kerkdienst.’ Er blonken pretlichtjes in zijn ogen. ‘En Aron weet heus wel dat Lily verliefd is op hem, hij wacht vast het juiste moment af. Een beetje geduld, Norah.’
‘Ik heb al twee jaar geduld gehad,’ mopperde ze. ‘Dan maken die paar weken ook geen verschil meer,’ vond Ethan. ‘Welterusten lief.’ Hij kuste haar nog eens en was toen verdwenen. Norah bleef in tweestrijd achter. Aan een kant had Ethan gelijk, ze moest geduld hebben. Maar het was zo frustrerend om te zien, begreep hij dat dan niet?
Wat denk jij: moet Norah Aron appen of nog even geduld bewaren?
Liefs,
Mirjam
Ik denk dat beter even kan wachten, maar wat een leuk hoofdstuk weer!?
Dankjewel 🙂