Tja, liet ik jullie vorige week gewoon met een mini-cliffhanger zitten. Uiteraard om ervoor te zorgen dat je deze week weer zo terug komen voor een nieuw verhaal in de reeks. Vorige week ging het over een heel zenuwachtige Lily. Heb je hier geen actieve herinnering aan? Klik op deze link om het hoofdstuk terug te lezen. Vandaag gaat het over een gefrustreerde Eva…
‘Op de volgende twee jaar vriendschap!’ riep Norah enthousiast en ze hief haar bakje met McFlurry de lucht in.
‘Twee jaar maar?’ reageerde Marit.
‘En dan over twee jaar toasten we op de komende vier jaar. Daarna acht enzovoort,’ lachte Norah. ‘Zeg Lily, wat kijk je bedrukt. Is er iets?’
Lily schoot overeind. ‘Nee hoor, er is niets.’
Eva geloofde er helemaal niets van, maar ze had zelf genoeg aan haar hoofd om er dieper op in te gaan. Stan was kortaf geweest vandaag, eigenlijk al de hele week. En als ze er ook maar iets over zei schoot hij in de verdediging. Hij moest wennen aan het schoolritme, dat was alles. Dat geloofde Eva natuurlijk ook niet, maar ze wist niet hoever ze kon gaan om de waarheid uit Stan te krijgen.
‘Dus jij hebt een date met Aron afgewezen voor ons?’ Door Norahs verbijsterde opmerking kwam ze weer terug in het heden.
Lily knikte zielig. ‘Ja. Ik vond dit te belangrijk …’
‘Wat superlief,’ merkte Marit ook. ‘Maar ook super-onnodig. We hadden het heus wel begrepen, toch?’
‘Nou … jullie waren maandag zo stellig dat de traditie niet verbroken mocht worden. Ik durfde het gewoon niet te vragen,’ zei Lily.
‘O nee hè!’ kreunde Norah. ‘Als het nu niet goed gaat komen met Lily en Aron zal ik me m’n leven lang schuldig voelen.’
‘Niet nodig,’ lachte Lily. ‘Aron begreep het heel goed en …’ Ze stopte met praten.
‘Laat me raden, hij heeft je ter plekke verkering gevraagd.’ Norah giechelde.
‘Natuurlijk niet,’ zei Lily hoofdschuddend. ‘We gaan volgende week op date.’
‘Noemde hij het ook zo?’ vroeg Eva nieuwsgierig.
‘Nee,’ antwoordde Lily. ‘Het is een manier om te voorkomen dat ik in handen van een stalker val,’ zei ze grijnzend. Kennelijk begrepen Norah en Marit wat ze bedoelde, maar Eva snapte het niet helemaal.
‘Sorry, ik heb net wat gemist,’ zei ze. ‘Diep in gedachten verzonken enzo. Maar hoe bedoel je?’
Toen legde Lily uit wat zich maandagochtend na het gesprek met Kyle zich had voorgedaan.
‘Hè hè,’ verzuchtte ze toen Lily klaar was met haar verhaal. ‘Hij maakt ein-de-lijk werk van je. Dat werd tijd.’
Lily bloosde.
‘Waarom was jij zo diep in gedachten verzonken?’ vroeg Marit toen.
Een paar seconden aarzelde Eva, maar toen deelden ze haar zorgen over Stan met haar vriendinnen. ‘Er is wél iets aan de hand, dat voel ik aan alles. Maar waarom zegt hij dan steeds dat er niets is?’
‘Misschien omdat hij zelf ook bang is dat er iets aan de hand is?’ opperde Norah. ‘Dat is bij Ethan in ieder geval vaak wel het geval. Achteraf geeft hij pas toe dat ook hij ermee zat.’
Dat klonk als een heel logische verklaring, maar het loste haar probleem niet op.
‘Zo, daar krijg je dorst van,’ merkte Stan op en hij zette zijn dopper aan zijn lippen.
‘Heb jij dorst gekregen van drie rondjes door de zaal rennen?’ zei Liam plagend. ‘Maak je borst maar nat voor straks dan.’
Stan grinnikte en nam nog een slok. ‘Wat gaan we eigenlijk doen?’
‘Basketballen,’ antwoordde Eva. ‘Dat heeft Brouwer net gezegd, ben je dat nu alweer vergeten?’
Stan haalde zijn schouders op. ‘Niet gehoord.’
Brouwer verdeelde de klas in vier groepen, omdat Eva bij het aftellen naast Stan was gaan zitten en niet naast haar vriendinnen, zat ze bij Lily in het groepje.
‘Wij gaan winnen,’ zei Lily enthousiast. ‘Jij bent toch supergoed in basketbal, Eef?’
‘Hm,’ bromde Eva. ‘Dat valt wel mee, maar gelukkig zit Aron bij ons in de groep, sterspeler van vwo zes.’ Aron stak zijn duimen op toen hij het compliment hoorde. Eva boog zich naar Lily toe. ‘De vraag is uiteraard of hij nog steeds zo goed speelt als hij steeds afgeleid wordt door jou.’
Lily’s wangen verschoten van kleur. Eigenlijk zou het jammer zijn als Aron en Lily binnenkort verkering kregen, dan konden ze Lily niet meer plagen.
Het eerste potje speelden ze tegen het groepje van Stan en Stan en ze wonnen met glans. Vervolgens mocht haar groepje uitrusten en speelde Stan tegen de groep van Marit. Eva hield haar vriend nauwlettend in de gaten. Het leek soms alsof hij er niet helemaal bij was en hij reageerde traag als iemand zijn naam riep. Stans groepje verloor weer. De groep die ook op de bank zat – waar Liam inzat – moest nu tegen Marits groep spelen. Stan plofte naast haar op de bank neer en keek haar met een glazige blik in zijn ogen aan.
‘Gaat het goed?’ vroeg ze bezorgd.
Hij knikte. ‘Natuurlijk, waarom zo het niet goed gaan?’ Toch klonk hij niet als zichzelf. Zijn ogen draaiden weg en hij viel tegen haar aan. Even dacht Eva dat hij haar plaagde, maar realiseerde zich al snel dat het menens was.
‘Meneer!’ riep ze paniekerig. ‘Stan is flauwgevallen.’
Brouwer was er meteen bij en hij legde Stan in een stabiele zijligging. Het duurde niet lang voor ze zijn ogen zag knipperen. Hij wilde overeind komen, maar Brouwer hield hem tegen. ‘Blijf nog maar even liggen.’ Eva had de tegenwoordigheid van geest om Stans flesje te pakken. Hij nam een paar slokken.
‘Het gaat wel weer,’ zei hij.
‘Heb je dit vaker?’ Brouwer keek hem onderzoekend aan.
Stan haalde zijn schouders op. ‘Ik ben nog niet eerder flauwgevallen. Voel me soms wel een beetje raar in m’n hoofd.’ Hij keek een beetje schuldbewust naar Eva. Het liefst zou ze hem goed de waarheid vertellen, maar ze begreep ook wel dat Stan niet zat te wachten op onenigheid waar de hele klas bij was.
‘Dan lijkt het me goed als je eens naar de dokter gaat,’ zei Brouwer. ‘Want dat is niet helemaal normaal. Kom maar langzaam overeind en ga op de bank zitten. Heb je wat eten bij je? Een koek ofzo?’
Stan schudde zijn hoofd. ‘Die heb ik al opgegeten.’
‘Ik haal wel een reep,’ stelde Eva voor, blij dat ze iets kon doen.
Brouwer knikte. ‘Nou, groep twee en vier, jullie kunnen de wedstrijd hervatten.’
Ze spurtte naar de kleedkamer, waar haar tas stond. Haar gedachten vlogen alle kanten op. Wat zou er met Stan aan de hand zijn? Onwillekeurig dacht ze aan Joëlle. Vorig jaar was zij ook zomaar flauwgevallen en toen bleek ze leukemie te hebben. Gelukkig ging het goed met haar en leek de behandeling aan te slaan. Maar wat als Stan dat ook had? Snel duwde ze de gedachte weg en zocht haar rugzak af naar de mueslireep die ze ergens in haar tas had gestopt. Hopelijk nam Stan de waarschuwing van Brouwer serieus. Nou … als hij het niet deed, zou ze net zo lang aan zijn hoofd zeuren tot hij wél naar de dokter ging. Of nog beter, ze vertelde het aan zijn moeder, die zou dezelfde dag nog een afspraak maken!
Wat denk je: gaat Stan binnenkort echt naar de dokter?
Liefs,
Mirjam
