Friends 4-ever // Hoofdstuk 24 // Marit

Vorige week heb je kunnen lezen over Lily’s verjaardagsfeestje. Ze had Aron uitgenodigd, maar waarom hij er dan toch niet was, daar kun je vandaag iets over lezen… Stan was er wel en hij en Eva hebben gezellig gekletst, precies wat Marit verwacht had. Over haar lees je vandaag meer!

‘Ga je vanavond nog wat bijzonders doen?’ informeerde papa, toen Marit hem hielp met het afruimen van de tafel.
Marit knikte. ‘Ik ga straks naar Norah, als dat goed is. We hebben superveel huiswerk gekregen voor scheikunde en willen er graag samen aan werken.’
Papa trok een moeilijk gezicht. ‘Kan je vragen of … eh …’ Hij keek even nadenkend voor zich uit. Waarschijnlijk was hij nu al vergeten welke naam ze had genoemd, en dat terwijl Marit het niet vaak over haar vriendinnen had. ‘Noa hier kan komen?’
‘Norah, pap,’ corrigeerde Marit vriendelijk. ‘Ik denk het wel … moet u weg vanavond?’
Papa haalde zijn schouders op. ‘Ik heb oproepdienst, dus het zou wel kunnen. Ik hoopte dat jij op Samuël zou willen passen, mocht dat nodig zijn.’
Marit zuchtte, maar besloot er geen probleem van te maken. Dat had geen enkele zin. Bovendien … Norah wist dat haar moeder niet thuis woonde, dus die zou geen ingewikkelde vragen stellen.
Ze zette de borden op het aanrecht, zodat papa de vaatwasser kon inruimen. ‘Ik stuur haar wel een appje,’ antwoordde ze.
Toen ze haar telefoon pakte, zag ze dat er een paar appjes in de vriendinnengroep binnen waren gekomen. Ze besloot eerst Norah van de wijziging in hun plannen op de hoogte te stellen, voor ze ging kijken wat Lily en Eva te vertellen hadden. Nadat het appje verzonden was, opende ze de groepsapp.
Lily: Aron appte dat hij ons volgende week mee wil nemen naar de McDonalds voor een McFlurry. Om goed te maken dat hij niet op m’n feestje kon komen. Komt volgende week uit voor jullie?
Eva: Voor mij niet, maar kun jij niet alleen met Aron gaan, lijkt me een veel beter idee. Waarom was hij er eigenlijk niet?
Marit grinnikte, dat was inderdaad een goed voorstel van Eva, vooral die smiley met hartjes in z’n ogen maakte haar opmerking af. Ze las snel verder wat Lily te zeggen had.
Haha, ja dat zou ik wel willen. Hij stelde voor om als groep te gaan, Kyle komt ook mee. Z’n oma was heel ziek geworden, gaat nu volgens mij gelukkig toch weer goed.
Marit grinnikte en typte snel een antwoord.
Ik kan volgende week ook niet, mentorgesprek. Week erna?
Precies toen ze haar berichtje verstuurde kwam er een reactie van Norah.
Prima, kom er zo aan! Of ben je nog niet klaar met eten?
Jawel, kom maar!
Snel sprintte Marit naar boven om haar kamer een beetje te ordenen. Ze had vanmiddag een poosje geschreven aan haar verhaal en was de tijd vergeten. Nog voor ze op kon ruimen had papa geroepen dat het eten klaar was.
Tien minuten later trilde haar telefoon weer. Inkomende oproep Norah de Lange stond er op het schermpje.
‘Hoi!’
‘Hé, was het nou nummer vijfentwintig of vijfendertig?’ hoorde ze de hijgende stem van Norah.
Marit grinnikte. ‘Vijftien. Zal ik de deur open komen doen?’
Ze wachtte niet op het antwoord van Norah maar rende weer naar beneden.
Precies op het moment dat ze de voordeur opende, kwam Norah aanfietsen.
‘Was je nu aan het bellen en fietsen tegelijk?’ vroeg Marit. Ze probeerde zo afkeurend mogelijk te klinken.
‘Eh … Nee hoor, dat leek maar zo!’ probeerde Norah, maar Marit wist wel beter.
‘Zullen we maar meteen beginnen?’ stelde Norah voor, nadat Marit haar had gewezen waar ze haar jas kon ophangen. ‘Enne … moeten m’n schoenen uit? Of vindt je …’ Meteen stokte haar stem. Norah sloeg haar hand voor haar mond en Marit wist wat ze had willen zeggen.
‘Mag je zelf weten, m’n vader houdt van stofzuigen en dweilen, dus het is wel fijn voor hem als hij dan ook daadwerkelijk iets opruimt. Wat mij betreft laat je ze aan.’ Ze stond versteld van haar eigen reactievermogen.
Norah lachte om haar reactie. ‘Toch doe ik ze liever uit. In huis met schoenen lopen voelt altijd een beetje gek.’
‘Helemaal prima!’ zei Marit. ‘Ik zal even tegen m’n vader zeggen dat je er bent en dat we boven gaan zitten.’ De daad bij het woord voegend stak ze haar hoofd om het hoekje van de kamerdeur en bracht haar vader op de hoogte.
‘Succes!’ wenste papa hen toe.
Toch wel een beetje gespannen ging Marit Norah voor naar boven. Ze had haar kamer een beetje op kunnen ruimen, maar erg netjes was het nog steeds niet.
‘Wat een leuke en gezellige kamer heb je!’ Norah bleef op de drempel stilstaan en keek even rond. ‘Het past echt heel goed bij jou.’
Marit wist niet zo goed wat ze moest zeggen en staarde naar haar sokken. ‘Dank je wel,’ bracht ze er uiteindelijk uit.
Ze gingen allebei achter Marits bureau zitten, ze had er al een stoel bij gezet voordat Norah kwam.
Norah haalde haar boeken tevoorschijn. ‘Het is echt superveel hè? En Ploeg is zó onredelijk als je het niet af hebt …’
Marit knikte, zij moest ook niet zoveel hebben van hun scheikundelerares.
‘Verduijn is echt honderd keer beter,’ ging Norah verder. ‘Natuurlijk geeft hij alle bovenbouwklassen les, behalve onze cluster.’ Ze zuchtte diep. ‘Maar samen gaat het hopelijk iets sneller, als we niet teveel kletsen.’
Marit grinnikte. ‘Gelukkig maar dat ik niet zo’n kletskous ben.’
Nu lachte Norah ook. ‘Inderdaad. Dat is ook de reden dat ik heb voorgesteld om samen huiswerk te maken. Ik heb het weleens met Lily geprobeerd, maar dat lukt echt voor geen meter. Maar goed … nu zitten we óók te kletsen, in plaats van te werken.’
Ze giechelden allebei, maar bogen zich toen over de boeken. Het samenwerken ging echt een stuk sneller dan wanneer Marit alleen haar opgaven moest maken. Als ze iets niet wist, had Norah vaak een antwoord en andersom.
‘Wow, hebben wij dat even snel gefikst!’ zei Norah en ze hield haar hand omhoog voor een high five, toen ze na drie kwartier hun pennen neergooiden. Marit sloeg haar hand ertegenaan.
‘Kunnen we dit niet vaker doen?’ stelde ze voor. ‘Niet elke week … maar gewoon wat vaker?’
‘Perfect idee! En dan niet alleen met scheikunde, maar ook voor andere vakken! Ik merk echt dat ik harder ga werken hierdoor. Ik wist wel dat het een goed idee was toen ik op de eerste schooldag naast je ging zitten.’
Marit sloeg haar ogen neer, ze wist niet goed wat ze hierop moest zeggen. Ze was zelf ook ontzettend blij met de vriendschap van Norah, Lily en Eva. Maar ze vroeg zich wel regelmatig af wat ze nu bijdroeg aan hun vriendengroepje. Ze was niet spontaan zoals Eva, niet creatief als Lily of zo zelfverzekerd als Norah. Bovendien was ze de enige die niet verliefd was. Vanavond was de eerste keer dat ze zich écht helemaal op haar gemak voelde.
‘Hé, wat is dit?’ vroeg Norah en ze trok een stapel papier, waar haar arm de hele tijd op had gelegen tevoorschijn. Marit zag dat het haar aantekeningen voor het verhaal waren, waar ze vanmiddag aan had gewerkt.
‘O, dat is niks!’ zei ze snel en ze wilde de stapel uit Norahs handen trekken, maar Norah was hierop voorbereid en hield het papier stevig vast.
‘Is dit voor Nederlands?’ Norah keek geschrokken. ‘Ik dacht echt dat ik mijn huiswerk daarvoor helemaal af had.’
Marit schudde haar hoofd. ‘Nee, dat zijn aantekeningen voor m’n verhaal.’
‘Schrijf je een boek?’ Norahs ogen schitterden van enthousiasme.
‘Eh … misschien, geen idee eigenlijk of het een leuk verhaal is.’
Norah keek nog eens naar de papieren. ‘Zeker wel!’ Ze keek even nadenkend voor zich uit. ‘Weet je wat echt heel tof zou zijn?’ Norah pauzeerde even. ‘Je weet toch dat Lily een graphic novel maakt voor tekenen?’
Marit knikte, dat was ongeveer het enige waar Lily over praatte de laatste tijd, als het niet over Aron ging.
‘Ze doet het nu bij een bestaand verhaal. Maar hoe tof is het als jullie een keertje gaan samenwerken? Dat jij het verhaal bedenkt en Lily de tekeningen erbij maakt!’
Norahs enthousiasme werkte aanstekelijk.
‘Dat lijkt me wel tof!’ zei Marit. ‘Denk je dat Lily dat ook een goed idee vindt?’
‘Dat weet ik wel zeker! Ze klaagt al heel lang dat ze zelf geen fantasie heeft om zelf een verhaal te bedenken, want anders was ze allang zelf aan een graphic novel begonnen. Vraag het morgen op de fiets maar!’
Norah merkte haar aarzeling op. ‘Geloof me, Lily vindt dit nog leuker dan dat Aron ons binnenkort op een McFlurry trakteert.’
Marit lachte, ze begreep wat Norah bedoelde. ‘Dat lijkt me een tikkeltje overdreven, maar ik zal het morgen tegen haar zeggen. Beloofd.’ Ze zei het snel, zodat ze zich niet meer kon bedenken.
‘Zo mag ik het horen!’ zei Norah, terwijl ze haar hand opstak voor nog een high five.

Maak(te) jij vaak huiswerk met vriendinnen?

Liefs,

Mirjam

6 Reacties

  1. Leuke aflevering. Wat mij opvalt is dat Marit U tegen haar vader zegt. Voor mij is dat ouderwets, of is dat in jouw omgeving normaal? Mijn man doet het wel tegen zijn moeder, maar ik niet. Wij waren zo op de grens van de u-en-je-zeg generatie. Dan spreek ik over mensen die in de 60-er jaren geboren zijn.
    Ik persoonlijk vind het erg afstandelijk, en dat merk ik dan ook bij het lezen.
    Overigens nog steeds een groot compliment. zo als jij kan schrijven… (en ik lees veel ook van beginnende schrijvers, maar er is duidelijk een verschil!)
    Succes.

    1. Dank je wel voor je reactie! Ik weet het niet helemaal zeker, ikzelf zeg namelijk ook ‘je’ tegen m’n ouders, maar het ‘u-zeggen’ is een dingetje dat ik vanuit het schrijven van m’n andere boeken heb overgenomen. Ze worden vooral in christelijk/reformatorisch Nederland (veel) gelezen en ik heb zelf het idee dat het daar veel normaler is om ‘u’ te zeggen tegen ouders. Maar wel interessant om eens uit te zoeken hoe dat nu echt zit bij m’n lezers, ik ga er nog eens een poll over houden op Instagram 😉
      Bedankt voor het compliment, dat geeft toch weer energie om verder te schrijven 😀

  2. Wat een leuk hoofdstuk weer!
    Vooral in mijn laatste jaar van de middelbare school maakte ik wel eens huiswerk met iemand anders. Vooral voor geschiedenis heb ik voor mijn examen veel hulp gehad! Op het hbo leerde ik ook wel eens met iemand anders, vooral voor de gezelligheid, maar ook zodat ik me wat beter kon concentreren!

    1. Blij dat je hebt genoten van dit hoofdstuk! Ik geniet zelf ook steeds weer van het schrijven en de personages. Ik deed ook regelmatig huiswerk samen en op de lerarenopleiding werkten we op dinsdag altijd met alle duale studenten in één hok samen 🙂 Ik denk serieus dat dat mijn leukste leerervaring allertijden is, dat ik er nog geen boek over heb geschreven 😛

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.