Friends 4-ever // Hoofdstuk 3 // Eva

Een week geleden las je over Lily, die naast een klasgenootje zat die, net als zij, All Stars droeg. Tijdens de kennismaking leerden ze elkaar beter kennen. Vandaag gaan jullie Eva ook iets beter leren kennen, want dit hoofdstuk is vanuit haar perspectief geschreven.

Eerlijk gezegd had Eva er best tegenop gezien om weer naar school te gaan. Toen ze de klassenlijst had gezien, was ze niet bijster optimistisch geweest. Allemaal van die kliekjes meiden, die waarschijnlijk wéér bij elkaar zouden blijven hangen. Vorig jaar, toen ze van havo 2 naar vwo 3 was gegaan, was dat ook gebeurd. Aan de andere kant maakte het haar niet zoveel uit, ze had altijd Robin nog. Hij was haar allerbeste vriend, op zich had ze geen vriendinnen nodig. Maar het zou wel leuk zijn…
‘Houd jij ook van McFlurry’s?’ Norah stootte haar aan en grijnsde.
‘Natuurlijk, wie niet?’
‘Ik heb er nog nooit een op,’ zei Marit zachtjes. ‘Ik heb geen idee.’
‘Heb jij nog nooit een McFlurry op?’ Lily staarde met open mond naar Marit.
De vier meiden stonden buiten in het zonnetje. De eerste drie uur van de schooldag zaten er alweer op. Na de pauze zouden ze hun boeken krijgen en zouden ze nog een spel doen, volgens Van Eck. En dan zat het er alweer op.
Marit schudde haar hoofd.
‘Daar moet verandering in komen, straks gaan we naar de Mac,’ besliste Lily.
‘Eh … Lil, ik waardeer je enthousiasme,’ begon Norah. ‘Maar we krijgen straks een enorme boekenstapel. Denk je niet dat het beter is om gewoon naar huis te gaan en je boeken kaften?’
Lily’s gezicht betrok.
‘We kunnen vrijdag naar de Mac gaan,’ stelde Eva voor. ‘Om te vieren dat we de eerste schoolweek overleefd hebben.’
Gek eigenlijk, ze ging ervan uit dat ze dat met z’n vieren zouden doen, omdat ze nu als groepje bij elkaar stonden. De vier meiden, Lily, Norah, Marit en zij, waren er al achter gekomen dat ze allemaal bij elkaar in de buurt woonden en hadden afgesproken om voortaan met z’n vieren naar school te fietsen.
‘Dat vind ik een supergoed idee!’ zei Lily enthousiast. ‘Komt vast door die All Stars.’
‘Ik denk het ook,’ grijnsde Eva.
‘Zie je nou wel dat je vorige week All Stars had moeten kopen, Noor?’
Norah keek Lily aan en rolde met haar ogen. ‘En dan zeker allerlei grapjes aan moeten horen over hoe klein ik wel niet ben?’
Eva keek even naar Norahs schoenen. Het was haar vorig schooljaar ook al opgevallen dat Norah altijd schoenen met hakken droeg. Ze vroeg zich echt af hoe iemand op tien centimeter hoge hakken überhaupt kon blijven staan, maar Norah had een vaste tred en het zag er altijd heel ladylike uit.
‘Ben je echt zo klein?’ vroeg ze ongelovig. Zo heel veel kleiner dan haar was ze niet en zij was de langste van hun vier.
Als antwoord ging Norah naast haar schoenen staan. Ze bleek inderdaad de kleinste van de groep te zijn.
‘Dus ja, die hakken zijn noodzaak,’ verklaarde Norah, terwijl ze haar schoenen weer aantrok.
‘Ze staan je goed,’ complimenteerde Eva haar.
Norah glimlachte.
‘Je hebt ze ook wel nodig als je wilt zoenen met Ethan,’ grijnsde Lily.
Norah wierp haar een boze blik toe.
‘Ethan?’ wilde Eva meteen weten. ‘Wie is dat?’
‘O, gewoon …’ bracht Norah uit. ‘M’n vriend.’
‘Heb jij verkering?’ vroeg Eva. ‘Sinds wanneer?’
‘Sinds acht juli,’ vertelde Norah.
‘Wat leuk!’
Al die tijd had Marit niets gezegd. Sowieso had Eva haar nog weinig horen praten, maar ze dacht wel dat ze wel aardig was.
Het liefst wilde Eva Norah uithoren over haar vriend, ze vond het altijd leuk om romantische verhalen te horen. Maar aan de andere kant zou Norah het misschien niet fijn vinden als ze van alles over Ethan vroeg.
‘Ben jij nog op vakantie geweest van de zomer, Eva?’ Norah zelf veranderde het gespreksonderwerp, dus besloot Eva niet verder door te vragen.
Ze knikte enthousiast. ‘Mijn oom ging trouwen, dus zijn we vier weken op Curaçao geweest.’
‘Wauw!’ riep Lily. ‘Ging je oom daar trouwen?’
Weer knikte Eva. ‘Voornamelijk omdat hij daar woont,’ legde ze uit. ‘Hij is de broer van mijn moeder.’
‘Is jouw moeder geboren op Curaçao?’ wilde Lily weten.  
‘Ja. We gaan er dus regelmatig naartoe. Het is er heerlijk.’
‘Sjonge… ik dacht dat mijn vakantie naar Frankrijk lekker exotisch was, maar dat is hierbij vergeleken natuurlijk maar een beetje saai.’ Gelukkig zei Lily het lachend, dus Eva dacht niet dat ze jaloers was.
‘Frankrijk lijkt mij anders ook erg tof,’ zei ze. ‘Als je ergens vaak naartoe gaat, gaat het bijzondere er ook een beetje af hè.’
‘Niet bij Curaçao, denk ik.’
Eva haalde haar schouders op. ‘Misschien iets minder snel. Maar voor mij is het ook best gewoon geworden. Waar in Frankrijk ben je naartoe geweest?’
‘Zuid-Frankrijk,’ vertelde Lily. ‘Het was best tof hoor, want het was de eerste keer dat we zo ver op vakantie gingen. Andere jaren gingen we naar Duitsland of net over de grens in Oostenrijk.’
‘Dat is ook leuk,’ meende Norah. ‘Dat hebben wij ook een paar keer gedaan.’
‘Dit jaar ook?’ wilde Eva weten.
Norah schudde haar hoofd. ‘We zijn deze keer met de hele familie naar Italië geweest.’
‘De hele familie?’
‘Mijn ouders, broers, zussen, schoonzussen, zwagers en nog een oom en tante,’ legde Norah uit. ‘Ik kom uit een groot gezin, dat heb ik weleens verteld, toch?’
Eva knikte. ‘Dat is waar ook. Mocht Ethan ook mee?’
Norah schudde haar hoofd. ‘Natuurlijk niet. We hadden net verkering gekregen. Dat was niet zo leuk, want toen ik terugkwam van vakantie, ging hij weg. Van de zeven weken die we nu verkering hebben, hebben we elkaar maar drie weken kunnen zien.’
‘Ach, wat zielig!’ Lily sloeg een arm om Norah heen, maar keek haar grijnzend aan.
‘Ben jij ook nog op vakantie geweest?’ vroeg Norah toen aan Marit, die zich bijna volledig afzijdig had gehouden.
Ze schudde haar hoofd. ‘We waren veel te druk met verhuizen,’ legde ze uit.
‘O ja, dat is waar ook,’ bedacht Eva. Tijdens de voorstelrondjes had Norah verteld dat Marit in de zomervakantie naar Woudenberg was verhuisd.
‘Misschien dat we in de herfstvakantie een weekje weg gaan.’
Op dat moment ging de bel.
‘Één ding is in ieder geval hetzelfde gebleven,’ verzuchtte Norah, toen ze met z’n vieren naar binnen liepen.
‘Wat?’ vroegen Eva, Marit en Lily tegelijk.
‘De pauzes zijn nog steeds veel te kort.’

Psst, wil je verder lezen? Dat kan, ook hoofdstuk 4 staat inmiddels online: klik hier!

En vond/vind jij de schoolpauzes ook te kort?

Liefs,

Mirjam

2 Reacties

  1. Leuk om zo elke week een beetje kennis te maken met de karakters van je verhaal! Echt leuk geschreven weer.
    Hmm en schoolpauzes, de ene keer vond ik het fijn als ze snel afgelopen waren maar er waren ook pauzes dat ik het echt jammer vond dat ze afgelopen waren.

    1. Dank je wel 🙂 Nog een personage te gaan en dan beginnen we weer van vooraf aan. Ik ben heel benieuwd wat je van het verloop van het verhaal vind.
      En dat van die schoolpauzes herken ik helemaal!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.